U vraagt zich wellicht af hoe het de biograaf is vergaan in coronatijd. Wel, daar is geen eenduidig antwoord op te geven. De biograaf heeft hoogte- en dieptepunten gekend, alsmede periodes van apathie en van hyperactiviteit. Zoals ieder mens, in zekere zin. Enfin.
Aanvankelijk ervoer de biograaf een prettig gevoel van kalmte. De biograaf werkt eigenlijk altijd alleen, en ziet zich in dezen steeds weer uitgedaagd zichzelf de discipline en structuur op te leggen die nodig zijn om het hoofd enigszins boven water te houden in de zee van vrij in te delen werktijd. Dit is niet altijd gemakkelijk. Het nationale (geworstel met) thuiswerken waar in coronatijd sprake van was (en nog steeds is), gaf de biograaf plotseling het idee dat de wereld zich voegde naar haar arbeidspraktijk, en dat haar individuele struggles plotseling collectieve zeggingskracht kregen. Dit gaf de biograaf een prettig gevoel. Zij voelde zich minder alleen. Bovendien hoefde zij zich nauwelijks aan te passen aan de nieuwe omstandigheden; zij kwam toch al zelden met andere mensen in aanraking, op een enkele archivaris na.
Wat de biograaf hier wel verzuimt te zeggen over die beginperiode, is dat zij op de avond van de eerste aankondiging van de intelligente lockdown last kreeg van keelpijn en een snotneus, waardoor zij gedurende ruim een week in de panische veronderstelling was dat zij corona had opgelopen. Dit terwijl de geliefde van de biograaf astma heeft, en dus behoort tot de risicogroepen van de ziekte. De biograaf werd dientengevolge overvallen door grote angsten en schuldgevoelens, die nog lange tijd na herstel nagalmden in de echoput van haar brein. ‘Wat als ik door het aanraken van deze deurklink onverhoeds mijn vriend corona bezorg?’ spookte het regelmatig door haar hoofd. Op enig moment gooide de biograaf uit pure angst en verwarring zelfs een hele partij schoon bestek in een teil sop, omdat zij zich realiseerde dat zij de vorken, messen en lepels had aangeraakt nadat zij al enige tijd haar handen niet had gewassen. Handen die overigens door alle zeep van schilfers aan elkaar hingen.
De biograaf heeft deze fase zonder al te veel kleerscheuren doorstaan (de vriend van de biograaf leeft nog).
De biograaf kende een periode van geconcentreerd en tevreden werken, zodat zij deel 1 (van 4) van haar biografie wist af te ronden.
Daarna raakte de werkdrift van de biograaf enigszins in het slop. Zij hield zich in die periode voornamelijk bezig met het observeren van de drie katten van de overburen. Dit was een prettige periode.
Op een gegeven moment merkte de biograaf dat het gebrek aan afwisseling zijn tol begon te eisen. De dagen regen zich aaneen zonder noemenswaardige prestaties of ervaringen. Af en toe reed de biograaf in een stokoude Suzuki naar het strand. Ook bezocht de biograaf op gepaste afstand enkele boekwinkels. Op die momenten was de biograaf erg gelukkig. Tussendoor meestal niet.
Op gezette tijden maakte de biograaf zich zorgen om geld of om haar carrière. Dit mag verder geen naam hebben – in feite was de biograaf behoorlijk gezegend in haar omstandigheden.
De biograaf is niet aangekomen tijdens de lockdown.
De kat van de biograaf is wel aangekomen, maar wel maar een paar onsjes, het is echt nauwelijks te zien.
Na ongeveer zeven/acht weken werd de biograaf helemaal gestoord van het thuiswerken en van iedereen in haar nabije omgeving. Ze belde haar moeder op en kondigde een bezoek aan. De biograaf resideerde vervolgens een week op gepaste afstand bij haar ouders op het eiland Texel, en leerde haar ouders het woord ‘optyfen’. Tevens hervatte zij het breiwerk dat zij eerder dit jaar was begonnen. Je moet wat.
Bij terugkomst was de biograaf nog steeds betrekkelijk chagrijnig, maar al gauw ging het haar weer voor de wind. Haar humeur klaarde danig op. Ze kreeg de kans om haar favoriete hoofdstedelijke boekwinkel bij te staan in tijden van spatschermen en omzetverlies. Ze kon de stokoude Suzuki van haar ouders overnemen. Ze zag veel vrienden en het was dikwijls prachtig weer. De maatregelen werden versoepeld, alle mensen piepten weer naar buiten en gingen in het gras liggen met een glas rosé. De biograaf was jarig, er waren cadeaus en chips en wijn en de zon bleef maar schijnen, totdat het onweerde, en ook het onweer was mooi.
Tot zover deze korte schets van de coronatijd van de biograaf. Zij maakt het goed en hoopt dat iedereen het naar omstandigheden goed maakt. <3
